Waar wacht je op?

Op mijn bureau ligt de samenvatting van de ingevulde Werk Energie Analyse die ik ga bespreken met Sylvia. Sylvia is Eerst Verantwoordelijk Verzorgende en is werkzaam in de ouderenzorg, het ziet er zorgelijk uit. De balans tussen energienemers en energiegevers is verdwenen en heb besloten om eerder dan gepland met haar in gesprek te gaan. Uit de stress- test van dr. Beverly Potter stel ik haar nog een aantal vragen.

Beoordelingsschaal:
1 = nooit of zelden
2 = soms waar
3 = in de helft van de gevallen
4 = vaak waar
5 = bijna altijd waar

Ik ben ontevreden met mijn werk
Ik ben vergeetachtig.
Ik ben geïrriteerd en val uit tegen mensen.
Ik heb slaapproblemen omdat ik me zorgen maak over mijn werk.
Ik ben vaker ziek dan vroeger.
Mijn houding ten opzichte van mijn werk is ‘waar zou ik me druk om maken?’
Ik sta er wat onverschillig tegenover.
Ik raak vaker betrokken in conflicten.
Ik kan mij niet meer zo goed concentreren op mijn werk als voorheen.
Ik werk hard, maar bereik weinig.
Ik voel me gefrustreerd in mijn werk.
Ik zie er tegenop naar het werk te gaan.
Ik heb weinig om me op te verheugen in mijn werk.
Ik pieker over mijn werk in mijn vrije tijd

Op alle vragen geeft Sylvia een cijfer 4 of 5
Nu mag ik deze lijst beslist niet gebruiken om een diagnose te stellen, alleen dat Sylvia een risico loopt om burn-out te raken is groot. Daar zitten we dan, twee uitslagen de ene nog zorgelijker dan de ander, en nu?

Stress
Sylvia begint te praten: Met zoveel plezier mijn diploma gehaald, wat had ik er een zin in! De jaren gingen voorbij en langzaam, misschien zonder dat ik er in het begin bewust van was namen de ergernissen toe. We kregen een teamleider met nieuwe ideeën, alles veranderde alleen we begrepen haar niet.

In plaats dat ik minder verantwoordelijkheden zou krijgen, kreeg ik er meer. Werkgroepen werden gestart, in het dienstrooster kwamen wijzigingen, familieavonden werden er georganiseerd, bijscholingen voor mijn vakbekwaamheid en ik voelde mij verantwoordelijk om overal aan mee te doen. Complexe zorg nam toe en het ziekteverzuim onder mijn collega’s steeg…en durfde geen nee te zeggen. Wanneer ik wel werk doorschoof, was ik bang voor de negatieve reacties, hoe heb ik het zo ver laten komen. Ik loop op mijn tenen, ik kan niet meer.

Tsja, waar wacht ik op? Op betere tijden, daar wacht ik op, alleen hoe en wanneer die gaan komen geen idee! Ik wil het zo graag anders alleen weet niet meer hoe.

Afgelopen week hebben we een gesprek gehad met de leidinggevende en is Sylvia naar de huisarts geweest. We gaan samen aan de slag om van de energienemers weer energiegevers te maken. Volgende week heb ik een vervolgafspraak met de leidinggevende, een lief bevlogen mens die af en toe achterom moet kijken of alle medewerkers haar nog wel kunnen volgen………………

Wil je meer weten over stress, burn-out preventie? Wil je direct gaan voor meer energie en de factoren die bij jou stress veroorzaken aanpakken? Ik vertel je graag hoe je dat kunt doen.