Burn- out, ik?

José was al jaren een kanjer van een collega. Lief mens, sociaal, aardig, betrokken en niet te vergeten bekwaam. Top baan, verbouwde woonboerderij, 3 prachtige kleine kinderen, leuk stel vriendinnen en een lieve partner. 

Je zou er bijna jaloers op worden, maar niets bleek minder waar. Langzaam verdween alle energie zonder dat wij het in de gaten hadden. Maar wat misschien nog erger was dat ook José het haar niet bewust was. 

Wie A zegt, zegt ook B!
Even een avond eerder naar bed om bij te slapen, dit werden later hele weekenden. José besloot 1 avond in plaats van 2 avonden in de week te sporten om energie te sparen. Ze nam bovendien de beslissing om gezonder te gaan eten en beter op haar drank gebruik te letten. José is een doorzetter, wie A zegt, zegt ook B! Hoezo ik pas niet goed op mij zelf? De weken gingen voorbij en op maandagochtend melde José zich voor de eerste keer ziek met meteen de boodschap dat ze woensdag weer aanwezig zou zijn en wij ons geen zorgen hoefde te maken want dat deed ze zelf ook niet.

Acceptatie
Zonder dat ze het in de gaten had zorgden deze opgenomen dagen voor de genade klap! Het 2waren precies de goed gekozen uren om de burn-out volledig vrij spel te geven om eindelijk toe te ‘mogen’ slaan. Ik hoor het onze leidinggevende nog zeggen: ‘José komt voorlopig niet meer op het werk, Burn-out.’ Ongeloof en boosheid heerste er in ons team. Hoe is het mogelijk, juist José die alles zo goed voor elkaar heeft! Wat hadden we gemist? Veel later vielen de puzzelstukjes op zijn plaats en kwam er de acceptatie. Voor José duurde de acceptatie vertelde ze later iets langer. Ik kon het gewoon niet geloven dat wanneer één van de kinderen om hulp riep ik halverwege op de trap moest uitrusten en vervolgens vergat waarom ze eigenlijk om hulp hadden geroepen. Zó vreselijk confronterend dat ik niet anders dan toe kon geven dat ik echt een burn-out had.

Tip: Deel deze blog wanneer je het idee hebt dat het voor anderen waardevol zou kunnen zijn.